چه داروهایی تست اعتیاد را مثبت می‌کنند؟
تست اعتیاد برای شناسایی مخدر یا داروهای غیر مجاز در بدن استفاده می شود. برخی افراد به دنبال راهکارهایی هستند که اعتیاد آن ها در آزمایش مشخص نشود اما برخی دیگر بدون هیچ ترس و واهمه ای این آزمایش را انجام می دهند اما تست آن ها مثبت می شود. مصرف برخی داروها اعتیاد فرد را مثبت می کند. چه داروهایی را نباید قبل از آزمایش استفاده کرد؟ چه مدتی باید مصرف این داروها را کنار گذاشت؟ آیا آزمایش اعتیاد فقط یک نوع دارد یا انواع مختلفی را شامل می شود؟ این قبیل سوالات ذهن بسیاری از افراد را درگیر کرده است. در ادامه به موارد و نکات آزمایش اعتیاد می پردازیم.
انواع این آزمایش
انتخاب هر یک از آزمایش های اعتیاد به مخدر مورد نظر، نمونه برداری آزمایشگاهی و نوع ماده بستگی دارد. انواع مختلفی از تست ها برای تشخیص اعتیاد وجود دارد که مهم ترین آن ها عبارتند از:
آزمایش خون: خون افراد با یک سوزن کوچک جمع آوری می گردد و معمولاً بازوی فرد برای گرفتن خون استفاده می شود. تهاجم این روش از آزمایش ادار و سایر روش ها بیش تر است اما در نتایج میزان غلظت الکل و مخدرها دقیق تر پاسخ می دهد. به طوری که سطح الکل تا ۲۴ ساعت بعد از مصرف و با دقت قابل مشاهده است. همچنین خطر دستکاری در این نوع آزمایش به طور قابل توجهی کاهش پیدا می کند.
آزمایش ادرار: آزمایش ادرار غیر تهاجمی بوده و به دلیل اینکه ادرار غلظت بالایی از مخدرها را در برمی گیرد، پرکاربردترین روش تست اعتیاد محسوب می شود. مواد مخدر مدت زمان کمی در ادرار باقی می مانند و احتمال نشان دادن مصرف مواد مخدر به صورت منظم و بعد از ۴۸ ساعت پایین است. همچنین این آزمایش به راحتی قابل تغییر است و برای همه اپیوئیدها اجرا نمی شود. تمام این موارد باعث شده تا تاثیر کم تری نسبت به سایر روش ها اعمال کند.
آزمایش عرق: در آزمایش عرق، یک پچ را حدود ۶ روز روی پوست قرار می دهند تا نمونه ای از عرق فرد در آزمایش اعتیاد بررسی گردد.
آزمایش تنفس: این آزمایش معمولاً برای تشخیص مصرف الکل در هنگام رانندگی توسط ماموران نیروی انتظامی انجام می شود و به دلیل غیر تهاجمی بودن آن، در جاده ها مناسب و پرکاربرد است. در این روش دم سنج برای بررسی بازدم و بخار آب به کار گرفته می شود تا میزان غلظت الکل در پلاسمای خون مشخص گردد.
آزمایش بزاق: این آزمایش با قرار گیری سواب بین لثه و گونه یا جمع آوری بزاق انجام می شود. آزمایش بزاق کم تهاجم است اما برای نشان دادن اعتیاد در مدت کوتاه مناسب است. مثلاً نتایج دقیق مصرف ماری جوانا یا هر ماده دیگری زمانی نمایان می شود که حدود چند ساعت از مصرف آن گذشته باشد.
آزمایش مو: در این آزمایش قسمتی از موی سر بریده می شود تا مورد بررسی قرار گیرد. در صورت عدم موی کافی در سر می توان از قسمت های دیگر بدن استفاده کرد. با مصرف مخدرها، متابولیت های آن ها وارد رگ های خونی پوست سر و سپس توسط مو فیلتر می شوند و در بلند مدت در مو باقی می مانند. ماندگاری بالای مخدرها در مو باعث می شود تا کسانی که چندین ماه قبل از آزمایش اعتیاد موادی مانند ماری جوانا، کوکائین یا .. را مصرف می کردند، تست آن ها مثبت شود.
کاربرد و اهداف تست اعتیاد
آزمایش اعتیاد برای اهداف مختلف و در موارد متفاوتی استفاده می شوند. آزمایش های استخدامی و دوره ای، آزمایش های قبل از ازدواج، تمدید گواهینامه، آزمایش های ورزشکاران، غربالگری پزشکی و آزمایش های روان پزشکی نمونه هایی از کاربرد این تست هستند. در برخی موارد هم خود افراد برای اطلاع از وضعیت خود و اینکه مطمئن شوند که اعتیاد ندارند، این آزمایش را انجام می دهند.
از مهم ترین اهداف این تست تشخیص مصرف مواد مخدر یا مصرف نادرست داروهای تجویز شده (مانند مسکن ها) است. به عنوان مثال در روند درمانی روان پزشکی به دلیل اینکه فرد ممکن است داروهای خاصی را مصرف کند، پزشکان با مشاهده علائمی مانند نگرانی، مشکلات تنفسی، لکنت زبان، کوچک شدن مردمک، بی نظمی در فشار خون و ضربان قلب، هذیان گویی و حالت تهوع آزمایش اعتیاد را تجویز می کنند یا ممکن است شخصی نسخه تجویزی فرد دیگری را استفاده کند.
داروهای مثبت کننده تست اعتیاد
چندین نوع مخدر وجود دارد که در آزمایش اعتیاد یک یا چند نوع آن مورد بررسی قرار می گیرد. مدت زمان ماندگاری هر دارو به نوع آن، بدن فرد و مدت زمان مصرف بستگی دارد. در ادامه به انواع مخدرها و داروهای هر مخدر که این تست را مثبت می کنند، می پردازیم.
آمفتامین و متامفتامین: این مخدرها همان شیشه و مانند آن هستند. داروهایی مانند لابتالول، آمانتادین، افدرین، فنیل افرین، بوپروپیون، متیل فنیدیت، دزیپرامین، سلژیلین، کلرپرومازین، سرترالین، رانی تیدین، ایزوکسوپرین، سودوافدرین، ترازودون، دکستروآمفتامین، فنیل پروپانول آمین، تریمیپرآمین، پرومتازین، ریتودرین و تپوریدازین این مخدرها را در خود دارند.
متادون: دیفن هیدرامین، کلرپرومازین، تیوریدازین، کلومیپرامین، وراپامیل، کوئتیاپین از داروهایی هستند که در خود متادون دارند.
اپیوئیدها: کینین، ریفامپین، دکسترومتورفان، فلوروکینولون ها، کدئین، مورفین، وراپامیل و دیفن هیدرامین شامل این مخدرها هستند. تریاک نیز از همین مخدر است.
ال اس دی: ارگوتامین، آمی تریپتیلین، سوماتریپتان، دی سیکلومین و پرومتازیم از مخدر ال اس دی هستند.
فن سیکلیدین: از داروهایی که این مخدر را دارا هستند می توان به دیفن هیدرامین، ترامادول، کتامین، دکسترومتورفان، ایمی پرامین، ونلافاکسین، ایبوپروفن، تیوریدازین و مپریدین اشاره کرد.
کانابینوئید: حشیش و امثال حشیش از کانابینوئید هستند. امپرازول، پیروکسیکام، پرومتازین، ناپروکسن، تولمتین، پنتوپرازول و لانسوپرازول داروهایی هستند که کانابینوئیدها را شامل می شوند.
کوکائین: آموکسی سیلین، چای برگ کوکا و بی حس کننده های موضعی که در خود کوکائین دارند نیز از مخدر کوکائین محسوب می شوند.
ضد افسردگی های سه حلقه ای: هیدروکسی زین، کوئتیاپین، دیفن هیدرامین، کاربامازپین و سیپروهپتادین از این دسته هستند که تست اعتیاد را مثبت می کنند.
الکل: الکل های کوتاه زنجیر مانند ایزوپروپیل الکل نیز در مثبت شدن آزمایش اعتیاد موثر هستند.
باربیتورات: ایبوپروفن و ناپروکسن در ترکیبات خود این مخدر را دارند.
بنزودیازپین ها: در این دسته فقط سرتالین از مخدر بنزودیازپین است.
